Tematem pracy są modele przesunięć bilansujących, które stosuje się zarówno do wyznaczania lokalizacji elementów zagospodarowania (funkcji, aktywności, działalności), jak i do modelowania ewolucji systemów osadniczych. Modele te odtwarzają proces kształtowania struktury systemu osadniczego, stopniowo modyfikując rozmieszczenie zagospodarowania na drodze poszukiwania stanu równowagi systemu. Równowadze odpowiada takie rozmieszczenie działalności, które zapewni w całym obszarze zbilansowanie potrzeb z wielkością aktywności celowej. Do tak określonej równowagi dochodzi się przez kolejne korekty rozmieszczenia, a więc metodą iteracyjną.
W pracy były rozważane różne aspekty stanu równowagi układu osadniczego. Próbowano odpowiedzieć na pytania: Czy taki sposób modelowania zawsze prowadzi do rozwiązania? Czy rozwiązanie jest jedyne? Jaki wpływ ma na nie rozmieszczenie początkowe? Odpowiedzi poszukiwano zarówno analizując rezultaty przeprowadzonych w tym celu symulacji, jak i wykorzystując pojęcia m.in. z takich dziedzin, jak analiza funkcjonalna, teoria układów dynamicznych czy teorie optymalizacji. Badaniu została poddana funkcja modelowa, która określa sposób modyfikowania lokalizacji zagospodarowania. Ponieważ takie pojęcia, jak np. bifurkacje czy samoorganizacja okazują się być użyteczne do opisu zjawisk będących przedmiotem zainteresowania gospodarki przestrzennej i planowania przestrzennego, jednym z wątków pracy było podjęcie próby odniesienia tych terminów do modeli przesunięć bilansujących.
Cena: 17,85 zł
Liczba stron: 152 • Format: 170 × 240 mm • Rok wydania: 2004
ISBN 83-7085-775-2