Nakład wyczerpany
Katalog książek
Architektura i urbanistyka
Habitaty: mój piękny habitat
Bać Z. (red.)
Szkoła Naukowa HABITAT to przede wszystkim budowanie teorii architektury mieszkaniowej i analiza jej zastosowań w praktyce. To także prezentacja najnowszych badań i poszukiwań z różnych dyscyplin wiedzy, dotyczących kształtowania współczesnego środowiska mieszkaniowego w aspekcie architektonicznym, socjologicznym, psychologicznym, technologicznym, ze szczególnym zwróceniem uwagi na zagadnienia estetyczne.
Habitaty: reaktywacja małych społeczności lokalnych
Bać Z. (red.)
W terminologii nauk przyrodniczych „HABITAT” jest rozumiany jako „środowisko, w którym zespoły poszczególnych gatunków organizmów znajdują najdogodniejsze warunki życia”.
Na podstawie tej definicji można scharakteryzować pewne podstawowe cechy Habitatu człowieka, rozumując Go jako część środowiska naturalnego i kulturowego.
ze Wstępu
Hala Ludowa we Wrocławiu
Niemczyk E.
Halowe kościoły z wieku XV i pierwszej połowy XVI na Śląsku
Kozaczewska-Golasz H., Golasz-Szołomicka H.
W okresie od XV do połowy XVI w. na Śląsku wznoszono kościoły halowe o trzech typach układów przestrzennych: z prezbiterium jednonawowym, z prezbiterium trójnawowym halowym zakończonym trzema wielobokami (występujące wcześniej), z prezbiterium halowym z obejściem (nowy układ), niekiedy z kaplicami przy prezbiterium lub korpusie. Budowle były wysokie, ale nie przesadnie wysmukłe. Wnętrza naw przekrywano nowymi typami sklepień: bogatymi sklepieniami gwiaździstymi, sieciowymi o różnych układach żeber oraz kryształowymi.
Halowe kościoły z XIII wieku na Śląsku
Kozaczewska-Golasz H.
Pierwsze kościoły halowe na Śląsku zaczęto wznosić w 1 tercji XIII w. (Wrocław, Oleśnica, Dzierżoniów). Były to kościoły parafialne o prostym układzie przestrzennym, na który składał się prostokątny bezwieżowy korpus oraz prostokątne prezbiterium.
Nakład wyczerpany
Halowe kościoły z XIV w. na Śląsku
Kozaczewska-Golasz H.
Nakład wyczerpany
Idea jedności w architekturze
Drapella-Hermansdorfer A.
Przekonanie, że świat jest jednością uporządkowaną – a więc poznawalną – od zarania wieków towarzyszy tym, którzy pragną budować własną rzeczywistość w zgodzie z naturą.
Jaki wpływ wywarły te poglądy na rozwój architektury? Czy zaznaczyły się w nurtach i zjawiskach marginalnych, czy może zostały utrwalone, w sposób głębszy niż jesteśmy skłonni przypuszczać w wielkich tradycjach kulturowych? Te i inne pytania stawia autorka ze świadomością, że ani nie znajdzie na nie bezdyskusyjnej odpowiedzi, ani też nie wyczerpie tematu. Nie wierząc w istnienie teorii ostatecznej uznaje jednak sens nieustających poszukiwań.
I do nich zachęca…